Over de rug van de dam loop ik naar het einde
waar het licht is.
Links vloeit het zwarte water over in donkere lucht.
Rechts staan grote groenverlichte bouwwerken
als buitenaardse kerstbomen te gloeien in de nacht.
Rode lampen van bakens en turbines knippen aan en uit.
Ik proef zout op mijn lippen.
De zee klinkt verkouden:
"Ha... tsjoe! Ha...tsjoe!"
breken de golven op het basalt

Omdat het nacht is, kan ik fantaseren
dat het kliffen zijn waar de
zee op stuk slaat.
Een paar betonnen randen
in het water, een micro haventje.
De lampen op de kade,
thuiskomen.
Beter niet te hoog
over de dijk kijken dan,
niet te ver vooruit,
alleen wat er voor mijn
voeten komt, een paar stappen
voor me, dat is mooi
genoeg.