In bossen of lanen waar een aantal beuken bij elkaar staan, kun je deze grappige groene scheuten tussen de bruine balderen vinden. Het zijn jonge beukenplantjes die groeien uit op de grond gevallen beukennootjes. Ik vind ze er altijd leuk uitzien. Alsof twee delen van een schelp zich openvouwen waarna de kern zichtbaar wordt. Net een bloemetje. En vooral tussen het roodbruine blad waarmee een beukenbos(je) nu vol ligt, springen de groene blaadjes er echt uit.

Yes! De visdiefjes zijn deze week teruggekomen uit Afrika! Eergisteren hoorde ik ze voor het eerst overvliegen. Elk voorjaar kijk ik uit naar hun terugkomst. Ik houd van hun elegante vleugelslag, hun prachtig contrasterende zwarte petjes en rode snavels en mooi gevorkte staart. Daarbij kan ik er tijden naar kijken als ze proberen een vis te vangen. Dat doen ze namelijk door even boven het water stil te hangen en vervolgens recht naar beneden te duiken, om zo een vis te pakken met hun scherpe snavel. Hun kirrende geroep naar elkaar geeft me altijd een zomers gevoel, heerlijk. Nu ze weer in hun broedgebied zijn gearriveerd, gaan de mannetjes en vrouwtjes eerst elkaar het hof maken. Dat is een uitgelezen kans om ze wat langer te observeren (en een foto van ze te maken 😉 Het visdiefje op de foto landt op een houten kunst-pop in het water).

Van alle uitbottende bomen en struiken houd ik het meest van de lariks. Het is de enige naaldboom die in de herfst zijn naalden verliest en in het voorjaar dus weer nieuwe naaldjes krijgt. In de winter is het niet veel, de lariks en lijkt hij wel dood te zijn. Maar zodra het weer wat warmer wordt, komt hij helemaal tot leven en zie je ronde groepjes groene sprietjes aan de takken ontstaan. Het zijn net allemaal kleine zee-anemoontjes en voelen heerlijk zacht, een beetje rubberachtig. Die moet je echt echt even door je handen laten gaan, zo’n bijzondere beleving!

Dit is zo’n plant die ik opeens met andere ogen ben gaan bekijken, het groot hoefblad. Ik had hem weleens eerder gezien, maar vond het maar een vreemd soort onkruid met rare pokachtige bloemen aan een vlezige knots. Tot ik opeens op een webpagina las dat deze plant bij de vroegbloeiers hoort, die in maart al begint te bloeien. Daarmee werd hij voor mij bijzonder. In maart zie je namelijk nog niet zoveel bloemen, dus elke bloeiende plant die ik kan waarnemen, maakt mij blij. En eigenlijk zijn die kleine roze bloemetjes best mooi (ik was wel vrij laat met het nemen van de foto, helaas). En laat dit groot hoefblad nou ook nog eens dicht bij mijn huis staan, aan de waterkant. Hoe mooi is dat!