Nu de Nashvilleverklaring zoveel stof doet opwaaien, wil ik graag een statement van God zelf delen.
In Exodus 34 vers 6 en 7 maakt God zélf zich aan ons bekend. Hij is het die hier spreekt. Geen profetenstem of visioen zit ertussen. God spreekt tot Mozes en laat hem weten wie hij is, wat zijn karakter is. Dit gedeelte wordt vaak herhaald in de Bijbel, juist omdat het zo’n belangrijk statement is. Zo wil God zich graag laten kennen.
God zegt tegen Mozes twee keer: Ik ben de Heer de ‘Ik ben die Ik ben’, Ik was er en Ik zal er altijd zijn. Een God die liefdevol is en genadig, geduldig en trouw, oprecht, die aan oneindig veel mensen zijn liefde bewijst en schuld en zonde vergeeft, maar die niet alles ongestraft laat. Soms kan de zonde en daarbij horende straf zelfs tot in de derde of vierde generatie doorwerken.
Gods aanwezigheid en betrokkenheid, zijn Liefde, Genade, Geduld, Trouw en Vergevingsbereidheid gaan voorop. Voordat er ook maar met een woord gesproken wordt over straf of zonde, wil God zichzelf vooral laten zien in zijn goedheid. Zou daar dan ook niet de focus moeten liggen van de bekendmaking van God aan mensen? Aan mensen die beschadigd zijn, aan mensen die wanhopig zijn, die niet weten bij wie ze het zoeken moeten, aan mensen die dit leven liever niet hadden gehad, of aan mensen die de fout zijn ingegaan?
God is een God die barmhartig is, waar mensen onbarmhartig kunnen oordelen.
God is een God die liefdevol zijn armen voor je opent (lees Lukas 15), waar mensen je met botte opmerkingen of met haat kunnen bejegenen.
God is een God met een schier oneindig geduld, waar mensen je vaak, nadat je 2 of 3 keer dezelfde fout hebt begaan, afschrijven.
God is genadig, ongeacht ras, status, sekse, gedrag, groep of (kerkelijke) kleur. Over iedereen laat hij elke dag de zon opgaan, aan iedereen geeft hij unieke gaven, elk mens is (zijn) liefde waardig, waar mensen kieskeurig kunnen zijn wie zij liefde en genade waardig vinden.
God is trouw, waar mensen je soms laten vallen of domweg negeren, blijft God naar je omzien en zoekt je op, zelfs als jij hém de rug hebt toegekeerd.
God is een oprechte God, eerlijk en recht-door-zee, zijn ja is ja. Wat hij belooft dat doet hij, waar mensen nogal eens onoprecht zijn, of het ene zeggen en het andere doen.
God is een God, die graag vergeeft, veel liever dan dat hij straft (psalm 86:5), waar mensen het bar moeilijk vinden om te vergeven en al helemaal niet kunnen vergeten.
Wat vergeeft God dan? Schuld, misdaad, zonde, rebellie, een hele opsomming van alles wat God wil vergeven, en dat is heftig veel. Zoveel kunnen wij mensen echt niet vergeven. Het maakt je des te kleiner tegenover deze ontzagwekkende, geweldige, grote God.
En ja, tot slot, God is geen God die over zich laat lopen en alles ongestraft laat. Hoe zou hij dat kunnen, rechtvaardig als hij is? Onrecht kan hij niet verdragen. Er moet ook recht worden gedaan aan mensen die onder onrecht lijden. Grove schendingen van geboden, waarbij mensen kwaad wordt aangedaan van misbruik, geweld, bedrog of moord moeten worden bestraft.
Maar zelfs voor die zwaar belaste mensen, die het slechte gedrag vaak van generatie op generatie doorgeven, biedt God de mogelijkheid om de neerwaartse spiraal te doorbreken, om naar hem (terug) te keren. Ook hen biedt hij zijn genadige armen om in te vallen.
Want vóór alles is God een God van liefde en genade (psalm 103).
Dát is pas een statement.