Als ik ’s ochtends, na een rustige nacht op de ferry, de voorplecht op loop en ik de zee zie, weet ik het weer: dit is waar ik van hou, de zee, de zee! Een golf van blijdschap spoelt door mij heen.

Gently we approach the land, softly rolling on the waves,
the engines hardly audible.

The hills are becoming clearer through the morning haze
Revealing seaside towns and villages and a lighthouse.

Deed ik er in Nederland vier en een half uur over om van huis bij de boot te komen. Nu ben ik, nadat ik in Newcastle aan land ga binnen een uur in Durham. Na een treinritje van een klein kwartiertje, waarin ik nog net een glimp van The Angel of the North opvang, die in de zon staat te stralen, kom ik aan op Durham station. De B&B in St. Chad’s College, waar ik naartoe moet, ligt vlakbij de kathedraal op de heuvel, die ik al vanaf het perron zie liggen. Alleen er zit een diep dal tussen mij en die heuvel, waar de rivier de Wear door stroomt. Dat is wel een ‘hobbel’ als je een zware koffer met je meesleept + een rugtas. Maar hoe aardig, als ik bovenaan een lange trap naar beneden sta en de trekhendel van mijn koffer inklap zodat ik hem kan dragen, vraagt een zeer vriendelijke English Gentleman of hij soms mijn koffer naar beneden moet dragen 😊.  Nou daar word ik wel warm van en ik houd me niet stoer, dus zeg: ‘graag’, eraan denkend dat ik straks die koffer namelijk ook heuvel op moet zeulen.

Gelukkig liggen er veel bruggen over de Wear, dus ik hoef niet helemaal naar rivierniveau. De eerste brug die ik betreed is de Framwellgate bridge met prachtig uitzicht op het kasteel en de kathedraal en de rivier natuurlijk met alle bosschages, die op de steile hellingen groeien.

Ik ga lekker op een bankje zitten genieten met mijn sandwiches die ik  al op het station in Newcastle had gekocht. Daarna door naar 18 North Bailey, St. Chad’s College. Het blijkt pal naast de kathedraal te liggen. Ik krijg een kamer op de tweede verdieping en als ik uit mijn raam kijk, zie ik het grote Rosewindow, dat in de oostelijke gevel van de kathedraal zit. Hoe mooi kun je het krijgen?

Als ik even op bed plof om uit te rusten, voel ik me nog helemaal nadeinen van een halve etmaal op de ferry. Zelfs nu ik ’s avonds achter m’n laptop zit, voel ik het nog én ik hoor hoe ‘naast’ me in de kathedraal het orgel wordt bespeeld. Echt bijzonder. Sowieso vind ik dit een bijzondere stad. Het ene moment loop je langs druk verkeer en 2 tellen later loop je langs de rivier en hoor je alleen de vogeltjes fluiten, het ruisen van de wind en het water dat in beekjes naar beneden stroomt.

Ik ben na aankomst meteen naar de kathedraal gegaan. De beste plek voor een eerste kennismaking. Ik geef me op voor de tour en loop door de ‘Open Treasure’ tentoonstelling. Ik kom meteen al veel te weten over St. Cuthbert die hier is begraven en naar wiens schrijn vroeger pelgrimages werden gemaakt. Ook St. Bede’s tombe staat in de kathedraal, in de Lady’s Chapel.

Durham Cathedral is aan het begin van de 12^de eeuw gebouwd in 40 jaar tijd! Dat was heel snel in die tijd. Je kunt goed de Romaanse stijl herkennen in de wat kleine ramen met een halve cirkel als boog. Bijzonder is, dat het dak uit enorm hoge stenen gewelven bestaat. Meestal werden daken in die tijd van hout gemaakt, wat ze zeer kwetsbaar maakte voor brand. En als na een ‘raid’ van een vijandig volk de kathedraal in brand werd gestoken, bleef er meestal niets dan een ruïne over. Maar zo niet in Durham!

Ook de kloostergang en verblijven van de monniken zijn nog intact en nu als tentoonstellingsruimte in gebruik. Als ik door de kloosteromgang loop, besef ik dat dit toch wel van een heel andere orde is dan Klooster Ter Apel. Behalve natuurlijk het verschil in formaat, is de sfeer hier ook veel opener. Iedereen kan naar binnen en rondlopen. Overal staan mensen die je vriendelijk antwoord geven op je vragen.

Na de rondleiding neem ik een lekkere Engelse kop thee met Lemon drizzle cake in de Cathedral Undercroft Restaurant. Mjom mjom smullen! En doe ik nog een rondje door de shop om wat boekjes te scoren over pelgrimeren en ’the Northern Saints’.

Nadat ik wat heb gegeten, loop ik nog een stuk langs de rivier. Als ik voorbij de ingang van een parkeergarage loop, ruik ik een mengeling van pittige Indiase kruiden en zoete kaneel. Zoiets kun je echt alleen in de UK ruiken! Ik kom ook nog een stuk of 4 kerken tegen, die allemaal binnen het vizier van de kathedraal staan en ga 4 verschillende bruggen over, elk met zijn eigen charme en specialiteit.

Wat is dit toch een bijzondere stad, ik voel me er thuis.

Aan het eind van de tentoonstelling in de kathedraal, staat deze mooie tekst op de muur:

Pilgrimage is a journey
A journey through life
A journey to a place
With special meaning
Or a spiritual journey
Towards heaven.