Wegvaren is het achterlaten van alle sores en stress

Alles wat knaagt en kriebelt in je hoofd,

Maar helaas betekent het ook achterlaten wat mij lief is.

Maar ik richt mijn blik op de westelijke hemel,

naar de einder waar de schepen

op het randje van de wereld varen

onder de gloeiende avondzon

Over brede ruggen van vredig deinende golven glij

ik langzaam richting mijn bestemming.

Het helwitte licht dat van het water afspat

Doet pijn aan mijn ogen.

Soms verschijnt er een schuimkop op.

Windmolens schuiven in beeld,

Onafgebroken draaiend en malend.

Synchroon als balletdansers gaan alle armen omhoog

En worden benen vooruit geschopt

In een perfecte choreografie,

En verdwijnen weer achter ons.

De vloeibare zon, die zich als een olievlek verspreidt

Over dijken van golven, gaat zachtjesaan onder.

Vol verwachting van wat mij morgen wacht, ga ik

naar mijn hut om mijn verkleumde ledematen op te warmen.