Wat is dat toch, dat ik de laatste tijd zoveel lees en hoor over de ‘Biblebelt’? Blijkbaar bekt het nogal lekker, maar ik vind het zo’n domme term, ‘Biblebelt’, het klinkt als vuilnisbelt. En wat zegt het nou? Helemaal niks. Ja, er zijn een aantal dorpen dwars over Nederland verspreid liggend, waar mensen overwegend christelijk orthodox zijn, maar dat geldt lang niet voor alle plaatsen in het gebied en dan nog…. om het dan ‘Biblebelt’ te noemen. Het klinkt zo onaantrekkelijk, geen plek waar je zou willen wonen. Een belt, een riem, als een stok om mee te slaan.

Het klinkt als een gebied waar de pest heerst ofzo, net zoiets als de ‘grachtengordel’, waar je meteen jeuk van krijgt, alsof je gordelroos hebt. Ik denk, kom op, noem het plaatsje gewoon bij het naampje en laat de rest erbuiten. Ik houd niet van generalisaties.

Mijn stelling is (al heel lang): Waar de Bijbel open gaat, is God aanwezig’, of aan het werk, of zo je wilt: kan God werken.

Ik heb weleens gehoord van mensen uit het Oostblok, toen dat nog communistisch was, dat er mensen tot geloof zijn gekomen door een ‘foute’ dominee. Een predikant die werkte voor de KGB! Kun je nagaan.

Mensen denken in verschillende ’talen’, ook al spreken ze dezelfde taal. God komt tot ons in onze eigen taal. Voor ieder die de Bijbel leest, lichten andere dingen op. Iedereen heeft een ander raakpunt, een ander kader wat zijn/haar denken en voelen bepaald. Dat kan iets poëtisch zijn, een muziekstuk, een bepaalde symboliek, schoonheid van getallen, of precisie, er zijn zoveel mogelijkheden, zoveel raakvlakken. En ik denk dat God al die talen en nog wel honderdduizenden méér spreekt. Hij weet wie wij zijn, Hij kent ons en had ons al in het oog, nog voor wij bewustzijn hadden. Met het oog op ons is die Bijbel geschreven, daarom kunnen wij erdoor gevoed worden, ieder in zijn eigen ’taal’.

Daarom denk ik dat het woord van God, de Bijbel zo krachtig is, dat iedereen de essentie ervan kan begrijpen en ervaren. Open die Bijbel en er gebeurt iets… dat zouden we meer moeten doen.