Is er in onze dagelijkse leefomgeving plaats voor mensen die ‘anders’ zijn? En dan bedoel ik, wat we nogal eens ‘excentriekelingen’ noemen. Mensen die niet mee rennen met de kudde, die tegen de stroom in gaan, die er een andere levensstijl op na houden, dan de gemiddelde Nederlander, of andere bezigheden. Soms denk ik weleens dat je dat soort mensen, die juist vaak zoveel interessanter zijn dan de doorsnee mens, alleen nog tegen komt op afgelegen plaatsen. Plekken waar weinig ‘gewone’ mensen komen. Waar ieder geaccepteerd wordt zoals hij/zij is, omdat er nu eenmaal weinig te kiezen valt met wie je omgaat.

Vroeger had je ze ook meer, volgens mij, zonderlingen. Elk dorp had er wel een aantal. Of misschien zijn ze er nog wel, maar zien we ze niet meer. Omdat ze verdwenen zijn achter glas en beton, of zich minder profileren. Welvaart vervlakt volgens mij ook, iedereen wil hetzelfde: de huizen moeten er vergelijkbaar uitzien, zowel van buiten als van binnen, de auto’s, jij een mooie nieuwe, dan ik ook. Kleding, banen, status, we willen allemaal vergelijkbare dingen, maar waar is de excentriekeling gebleven?

Milieubewust leven, veganistisch, puur, zonder toevoegingen, het is allemaal niet bijzonder meer. Hele hordes rennen achter zulke hypes aan. Waar is de ‘geitenwollen-sokken-man-met-sandalen’ gebleven? Of het vrouwtje dat altijd een hoedje opzet als ze de deur uitgaat? Of de eenling, die in een half vervallen huis met een wilde tuin eromheen woont? Mensen die zelfvoorzienend leven? Zijn ze er niet meer? Of zie ik ze niet meer? In elk geval wordt de wereld er een stuk armer van als ze verdwijnen. Juist zij geven sjeu aan het leven. Als je ze tegenkomt, maak je maakt nog eens wat mee of kun je eens een verrassend gesprek voeren. Ik ga  op zoek naar een excentriekeling, of misschien word ik er zelf wel een ;-)!